Aku kalau dapat peluang bercakap, boleh tahan juga ulasannya... tanya sepatah, jawab berpatah-patah. Orang cakap, aku ni banyak cakap... dah biasa dengan kesunyian kot... (sunyi?? Ye ke ni...) bahaya sebenarnya cakap banyak ni... terdedah kepada dosa-dosa kering... Ada kata hikmah ‘lebih baik diam daripada cakap 1 perkara yang tidak berguna’ (ada ka...) maknanya, cakap perkara yang penting sahaja... Cakap sikit, tapi memberi kesan kepada orang yang mendengar... tu macam senang kan... tapi, percayalah... tak ramai yang mampu lakukan...
Kerjaya guru atau yang seangkatan dengannya adalah kerjaya yang sangat terdedah kepada penyakit bercakap tak berhenti.... atau lebih dikenali dengan ‘membebel’dikalangan orang melayu... Dulu-dulu, masa zaman-zaman buat program dulu, aku dilabel ‘hubbul mic’ (dalam bahasa melayu, cinta pada microphone)... ye laa.. asal jumpa mic, mesti ada mende nak cakap... sekarang dah jadi cikgu, susah nak ajar kalau tak membebel kot... tak pun, dah kurang ajar sangat... tu yang kena membebel... eleh,,, alasan nak buang masa jer tu... kononnya kan sekarang ni, nak mengaplikasikan pembelajaran bestari (smart school).. alaa... yang pembelajaran berpusatkan pelajar tu... dah namanya, pelajar sebagai pusat, pelajar laa sepatutnya kena banyak bercakap... bukan guru... Tu yang kena buat refleksi setiap hari...
Tiada ulasan:
Catat Ulasan